İnsan en çok eskisi gibi sevmeyi özlüyor galiba, eskisi kadar saf ve çıkarsız bir şekilde.İnsanın eskiye olan özlemi hiç dinmeyecek kadar derin aslında ancak insan tecrübelerini yani acılarını ortaya koyduğunda bir anda kesiliyor eskiye olan özlem.
Zaman gerçekten ama gerçekten bir testere misali geçiyor.Bu kadar çok insanın arasında yalnız kalabilmek bile bir marifet galiba.Her insan aslında yalnızdır, kendi yalnızlığımızın ve kendi kurgularımızın içerisinde mutluyuz sadece.
Ancak gerçeklik ile tanıştığımızda bütün mutluluk algılayışımız bir anda değişiyor.Gerçekler üzerinde kurulu bir dünya ortaya koymaya çalışıyoruz ancak bu da kendi gerçeklerimiz ve kendi penceremizin ne kadar geniş anlamlı ve kaliteli olduğuna göre değişkenlik gösteriyor.
Zamanla hayat denilen yolculuğun aslında döngülerden oluştuğunu fark ediyoruz.Galiba bizi diğerlerinden ayıran büyük bir kelime fark etmek.Diğer yandan ikinci kelime ise algılamak olayları olaylara neden olan kişileri kişilerin bu olaylardaki tutumundaki nedenlerini her birini tek tek detaylandırdığımızda aslında hepimiz kendi nedenlerimize ve kurgularımıza göre yaptıklarımızda haklıyız.Bunu algılamak ve yaşadıklarımızı anlamlandırmak ve anlatabilmek ise büyük bir beceri gerektiriyor.Özellikle zamanın bu kadar değerli olduğu dünyamızda, insanların birbirlerinin doğru düzgün anlamadan dinlemeden ve çaba göstermeden harcayabildiği dünyamızda zaman aslında gerçekten bir testere...
Salih Yücel Gür